Berekoud en hardnekkig ochtendgrijs, maar wat een heerlijk bezoekje aan de magnifieke abdij van Villers op wat de koudste dag van het jaar moet geweest zijn.
De gevoelstemperatuur zakt onder nul.
Op wandel.
Ijskunst.
Waarschijnlijk de enige abdij ter wereld die doorkruist wordt door een spoorweg.
Ochtendgrijs.
Klokslag 12 uur een eerste streepje zon.
Kadrering kon beter? In theorie misschien. In de praktijk waren mijn vingers al quasi bevroren.
Rust.
De grandeur van de plek en de architectuur, een sensatie die je overvalt bij elk wisselend perspectief (en zo zijn er veel dankzij de vele ramen), is moeilijk te vatten op foto.
De ‘vleugel van de lekenbroeders’, inclusief vogeltje dat zich nestelde in de wingerd.
Moet hemels zijn om hier een (barok)concertje mee te maken.
Licht en koude.
Een goddelijke zonnestraal in de ‘gevangenis’ van de abdij. (ik telde een viertal cellen – elk met eigen toilet)
Harmonie – kunst en architectuur. Perfect geplaatst werk van Véronique Choppinet.
Verfijnde ‘reuzen’.
Betoverende setting, zeker een bezoekje waard.
